ประทับใจ คนพาสำรวจ

โครงการอบรม “การสอนมรดกวัฒนธรรม :การอบรมสำหรับครู” ซึ่งจะจัดขึ้นในช่วงฤดูใบไม้ผลิถึงฤดูร้อนปี 2013(เมษายน – กรกฎาคม 2556) การจัดกิจกรรมอบรมนี้เกิดขึ้นภายใต้ความร่วมมือของ นางสาวมิซึโฮะ  อิเคดะ นักศึกษาปริญญาเอก จากมหาวิทยาลัยวาเซดะ(ประเทศญี่ปุ่น) และสมาชิกชุมชนท้องถิ่นในจังหวัดแพร่
The plan is not definite yet, but it is a plan. So if you have any opinion, you can change it. Because this workshop is not for me, but for people in Phrae. 

เราไปที่เมืองลองก่อน   เพราะเจอกับบอมพอดี   
บอมเป็น สท ห้วยอ้อ  ที่เป็นนักดนตรีพื้นเมือง  ผลิตเครื่องดนตรีขาย  โดยเฉพาะพินเปี้ยะ 
ดังนั้นจึงมีความคล่องตัวสูง

แวะชมโฮงซึงหลวง  บ้านใหม่ที่สร้างไว้เป็นสถานที่ชุมนุมนักดนตรีพื้นเมืองซ้อมฝีมือกันเล่น  ก็ถอยรถเราเข้าเก็บเปลี่ยนเป็นปิคอัพสี่ประตูมาแทน  รถคันนี้ทั้งใหม่กว่า และ สะอาดกว่า  แรงกว่าเข้าไปได้ตะลุยป่าจริง ๆ 

มิตสึนั่งจับระยะทางโดยเครื่องมือจีพีเอส   ไปที่แรกคือแม่บง  ตำบลแม่ป้าก  แวะดูที่ "ดงเจ้าบ้าน"  ริมน้ำห้วยบง   ก่อนได้เจอกับพี่ดวงดาว  ที่เป็นอาสาสมัครประจำหมู่บ้าน   เธอออกมาทักทายเมื่อเห็นเราเก้ๆ กังๆ อยู่หน้าบ้าน   เราก็ชวนนั่งรถไปด้วย  ผ่านห้วยรัง  ห้วยหลวง  และ พาไปชี้ตรงที่ "คือบน" เล่าว่าพ่อแม่บอกว่าตรงนี้  จะมีข้าวของถ้วยชามอยู่ใต้ดิน  ถัดไปเป็นป่าช้าหมู่ 2 แม่บง ต.แม่ป้าก

แต่ยังไม่ใช่ที่พิกัดจีพีเอสบอก   ต้องไปต่อแต่ย้อนมานิดหนึ่ง

จีพีเอสบอกว่าไปทางนี้   มันไม่เห็นหนามไก่ไห้ (ไมยราฟหนาม) เราต้องอ้อมเองเข้าทางไร่ข้าวโพด

นี่  อยู่ตรงนี้

แล้วก็ถ่ายรูปสภาพทั่วไป  พอกลับมาขึ้นรถ   พี่ดวงดาวบอกว่า  เคยมีคนมาสำรวจเมื่อเดือน 8 เดือน 9

ตรงนี้คือ แม่รัง   ข้างป่าช้าเหมือนกัน   ตำบลบ่อเหล็กลอง   หมู่บ้านนี้เป็นกระเหรี่ยงขาว

หิวมาก  ไปร้านขนมเส้นน้ำย้อย  คนเยอะ   ได้กินร้านที่ 3  

มาต่อที่ร้านกาแฟ   เจ้าของร้านเก่งภาษาอังกฤษ   เป็นอาสาสมัครสอนพิเศษให้เด็กๆ  ด้วย

ต่อจากนั้นก็ไปวัดสะแล่ง  ตุ๊ลุงครูบาสมจิตกรุณาเล่าเรื่อง  และชวนให้เข้าไปชมในพิพิธภัณฑ์  ตุ๊อาว์พินิจก็เล่าให้ฟังได้อีกหลายเรื่อง   ซึ่งคงต้องเข้าในการอบรมด้วย   มิตสึ อยากเห็นเครื่องถ้วยที่ได้จากเมืองบ่อสวก

แล้วก็มาอิ่มท้อง  อิ่มหู อิ่มใจ ที่บ้านเจ้าภาพ